„Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, Boże mój i Zbawco, w Tobie mam nadzieję „ ( Ps 25 ,4-5)
Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie Panu
Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa! W imię Boże rozpoczynamy święty czas Adwentu, który w tym roku przyjmuje szczególny wymiar, czasu radosnego oczekiwania przez nas jako Pielgrzymów nadziei na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa. Tradycyjnie pierwsza niedziela Adwentu stanowi rozpoczęcie kolejnego nowego roku liturgicznego w naszym życiu, który będzie również Rokiem Wielkiego Jubileuszu przeżywanego pod hasłem „Pielgrzymi Nadziei”. Rok Jubileuszowy jest ogłaszany jeden raz na dwadzieścia pięć lat. Oznacza to, że wielu z nas rozpoczynający się 24 grudnia 2024, Rok Jubileuszowy będzie przeżywało jako ostatni w tym życiu. Ta świadomość powinna działać motywująco na naszą duchowość, byśmy nie zatracili niczego co chce ofiarować nam Bóg w świętym czasie Adwentu i całym Roku Jubileuszowym. Idziemy przez życie jako pielgrzymi, Pielgrzymi Nadziei, oczekujący spotkania z nadchodzącym Panem w wiecznej szczęśliwości.
Najmilsi
Święty czas Adwentu jak i cały nowy rok liturgiczny – Rok Jubileuszowy, pragniemy przeżywać przepełnieni prawdą, że jako Pielgrzymi Nadziei, kiedyś wszyscy spotkamy się w niebie z Chrystusem, naszym Zbawicielem. Tak rzadko patrzymy na nasze życie przez pryzmat Adwentu. To nie tylko czas radosnego oczekiwania na spotkanie z Synem Bożym, który nadejdzie w tajemnicy swego narodzenia, ale również oczekiwanie na spotkanie z Bogiem, kiedy dotrzemy do kresu ziemskiego pielgrzymowania i staniemy u bram wieczności. W tym wymiarze Adwent stanowi wielką nadzieję, na radość życia wiecznego w Królestwie Chrystusa, i jest najpełniejszą realizacją powołania ku świętości, do którego Bóg zaprasza tych wszystkich, którzy zdają sobie sprawę, że tutaj na ziemi są Pielgrzymami nadziei.
Przeżyjmy więc Adwent jako Pielgrzymi Nadziei, jako ludzie, którzy w swym ziemskim pielgrzymowaniu doświadczają tak wielu cierpień, niosąc ciężar swego życia, cierpienia wywołane chorobami własnymi i swych bliskich.
Siostry i Bracia w Chrystusie Panu, Pielgrzymi nadziei!
W czasach toczących się wojen na świecie, które nie napawają nas spokojem, mimo wszystko z wielką nadzieją spoglądamy na Chrystusa, ufając, że On nas nigdy nie zawiedzie. Doświadczaliśmy tego tak wiele razy. Doświadczaliśmy tego przed kilkoma laty, kiedy w ciemności nocy pandemii, podczas której miliony ludzi straciły życie, to Chrystus i wiara w Jego obecność stawała się jedyną naszą nadzieją i otuchą. Doświadczamy tego i dzisiaj niemal każdego dnia.
Wchodząc z radością w czas Adwentu, jesteśmy bogatsi o przeżyte doświadczenia naszego życia, które mimo wielu naszych błędów i uchybień, pragniemy naprawić, by stało się prawdziwie szansą osiągnięcia wiecznej szczęśliwości. Nie zapomnijmy, by tegoroczny Adwent przeżyć w prawdziwej łączności z Bogiem jako czas wielkiej łaski, okazję do głębokiej medytacji i modlitwy, ale i radości rodzinnej wypływającej z pięknych przygotowań na przeżycie świąt narodzenia Pańskiego.
Nie zapomnijmy o tym co najważniejsze. Pojednajmy się z Bogiem. Podajmy rękę tym, z którymi nie znajdujemy platformy porozumienia od lat. Zasypmy rowy podziałów w naszym narodzie, we wspólnotach, w społecznościach, w świętym Kościele. Postarajmy się by ten czterotygodniowy czas radosnego oczekiwania na przyjście Dziecięcia Jezus stał się okazją do prawdziwego nawrócenia.
Nie zapomnijmy, że Adwent jest zapowiedzią nadejścia Boga, który przychodzi, aby nas zbawić, ale i wybawić z kajdan naszych ludzkich niedomagań i słabości. Dla wielu z nas, Adwent jest ciągle tylko czasem przygotowania na tak zwaną „magię świąt” – tak mocno propagowaną w dzisiejszym świecie. Świecie, który wolałby, by człowiek zapomniał o swym wiecznym powołaniu, zapomniał o Bogu, a jedynie żył chwilą, jej radością i sukcesem, jednak bez żadnej perspektywy na życie z Bogiem.
Adwent czasem wielkiej nadziei
Tegoroczny Adwent, dzięki rozpoczynającemu się Jubileuszowi Rok Świętego staje się, być może pierwszy raz w naszym życiu, okazją do niezwykłego i prawdziwego przygotowania na spotkanie z Chrystusem. Panem i Emmanuelem, który przyjdzie w tajemnicy swego narodzenia, ale i który nadejdzie by ukazać nam perspektywę naszego życia wiecznego, kiedyś u kresu życia każdej i każdego z nas.
Oby ten czas Adwentu, stał się szansą dla nas wszystkich, byśmy na poważnie potraktowali również słowa największego z Proroków – świętego Jana Chrzciciela, którego wołanie i przestroga ciągle pozostają aktualne. Również i do nas woła święty Jan Chrzciciel, podczas tego świętego czasu radosnego oczekiwania na przyjście Pana: „nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie (…) Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!” (Mt 3,2-3).
Nie odrzucajmy wołania Boga i Jego próśb do nawrócenia, również i w naszym życiu mogą spełnić się słowa pełne grozy i przestrogi: „już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone.” (Mt 3, 2-3,10) .
Skorzystajmy z wszelkich duchowych dóbr, które ofiaruje nam Bóg w czasie Adwentu. Spotkajmy Go w codziennych mszach świętych roratnych, w chwilach radosnej refleksji – dni skupienia, czy inaugurowanej w czasie tegorocznego Adwentu Koronce do Dzieciątka Jezus, którą już od 16 grudnia będziemy odmawiali, we wszystkich naszych parafiach, w każdy poniedziałek przez cały Rok Jubileuszowy. Ufamy, że to niezwykłe nabożeństwo pogłębi naszą pobożność, pozostając z nami do końca naszego ziemskiego pielgrzymowania.
Rok Jubileuszowy przedłużeniem Adwentu i czasem suplikacji przed Bogiem
W duchu pokory i z sercem przepełnionym nadzieją, jako Pielgrzymi nadziei z wielkim utęsknieniem ducha wołamy dzisiaj, wraz z natchnionym autorem psalmu: „Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, Boże mój i Zbawco, w Tobie mam nadzieję”
Prosimy by w tym czasie roku łaski i jubileuszu, Bóg zstąpił do naszego życia, aby je uświęcał swymi łaskami. Niech one ożywiają nasze życie. Przyjdź Panie Jezu, wołamy dzisiaj, świadomi, że życie bez Boga prowadzi rodzaj ludzki do katastrofy, nie tylko materialnej, ale nade wszystko katastrofy duchowej.
Prosimy, aby nadchodzący w tajemnicy swego narodzenia Chrystus odmienił nasze życie. By oczyścił je z tego co nas niszczy i czyni ludźmi oddalonymi od Boga. Niech oczyści nas z egoizmów, pychy i wszelkich ludzkich słabości.
Prosimy, o łaskę pojednania w naszych polskich rodzinach, które tak bardzo zostały pokaleczone i podzielone.
Prosimy, by nadchodzący Pan, przyniósł dzieciom z rodzin skłóconych i bliskich rozpadu, największy dar, łaskę pojednania ich rodziców oraz chęć podjęcia nowego wspólnego wysiłku w ratowaniu ich małżeństwa i rodziny.
Prosimy, by czas oczekiwania na nadejście Pana stał się czasem łaski, cudu uzdrowienia dla setek tysięcy chorych i cierpiących, oddalenia niebezpieczeństwa wojny, która od ponad tysiąca dni stoi u naszych granic.
Prosimy Pana, byśmy my Wasi pasterze i duszpasterze, byli prawdziwymi świadkami Ewangelii w waszym pielgrzymowaniu ku wieczności. Byśmy byli świadkami Pielgrzymów Nadziei.
Prosimy, daj nam poznać Twoje drogi Panie, naucz nas chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź nas w prawdzie według swych pouczeń, Boże mój i Zbawco, w Tobie jest nasza nadzieja.
Niech Adwent, nadchodzące święta Bożego Narodzenia oraz Rok Jubileuszowy, który zostanie otwarty w wigilie Bożego Narodzenia w bazylice świętego Piotra, a w naszej Wspólnocie Kościoła 29 grudnia w niedzielę świętej Rodziny w kaplicy katedralnej oraz 06 stycznia 2025 roku w naszych parafiach, będą czasem prawdziwego spotkania z Bogiem, który przychodzi by narodzić się w naszych sercach.
Nawracajcie się i uwierzcie nadchodzącemu Bogu.
Na chwile pełne duchowych poruszeń niech swym błogosławieństwem wspiera nas Bóg w Trójcy Jedyny.
Biskup Adam Rosiek
Pierwszy Biskup Kościoła
Pierwsza Niedziela Adwentu 01 grudnia 2024 A.D.
Dodaj komentarz