Ewangelia (Mk 14, 12-16. 22-26)
Ustanowienie ofiary Nowego Przymierza
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: «Gdzie chcesz, żebyśmy przygotowali Ci spożywanie Paschy?»
I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: «Idźcie do miasta, a spotka was człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas».
Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, a tam znaleźli wszystko, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.
A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im, mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym».
Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.
Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry, Czciciele Najświętszej Eucharystii!
„ Jak wielki cud Bóg uczynił, że Chleb w Ciało swe przemienił! A nam pożywać zostawił, ażeby nas przez to zbawił
”. ( z pieśni eucharystycznej).
Święto Ciała i Krwi Pańskiej, które dzisiaj obchodzimy w kościele uczy nas dwóch rzeczy – po pierwsze – zawierzenia Bogu, który mówi: To jest Ciało moje, kto je spożywa, ma udział w moim Bóstwie. Po drugie uczy tego, że Bóg dał faktycznie wolną wolę, której trzeba użyć, aby odpowiedzieć na to proste zaproszenie – bierzcie i jedzie, bierzcie i pijcie…. Napełniajcie się boskością. Ojciec święty Franciszek bardzo często w swoim nauczaniu mówi o potrzebie miłości, bliskości, czujności, wrażliwości jednych na drugich. W dokumencie zatytułowanym:” Radość Ewangelii”, pisze nawet o tym, jak bardzo ważna jest czułość! Pierwszy wzór i zachętę do rewolucji czułości dał nam sam Jezus Chrystus. Po raz pierwszy wtedy, gdy:” Homo factus est – stał się Człowiekiem”, wówczas, gdy z miłości do nas stał się człowiekiem. Następnie, gdy z tej samej miłości pozostawił nam swoje Ciało do spożywania. Poprzez tajemnicę Eucharystii Jezus staje nie tylko obok nas, przy nas, ale przychodzi do naszego wnętrza. Przychodzi fizycznie, gdy spożywamy jego Ciało. O ileż ważniejsze jest jednak Jego duchowe przyjście, gdy przyjmujemy Go nie tylko w komunii świętej, ale gdy przyjmujemy Go jako naszego Pana i Zbawiciela.
Łacińska nazwa dzisiejszej uroczystości – Corpus Christi – lepiej od polskiej oddaje jego istotę. Obchodzimy bowiem nie tylko uroczystość Bożego Ciała, ale Ciała Zmartwychwstałego i Uwielbionego Chrystusa, w całości, prawdziwie i rzeczywiście, obecnego w Najświętszym Sakramencie. Przecież w Eucharystii przyjmujemy nie tylko bóstwo Chrystusa, ale Jego całego – Boga i człowieka zarazem. Niosąc w procesji Najświętszy Sakrament, sypiąc przed nim piękne kwiaty, klękając i wielbiąc Go, równocześnie uwielbiamy pełnię człowieczeństwa, jaka objawiła się w Jezusie Chrystusie. Czy dzisiejsza uroczystość nie jest również świętem pełnego, pięknego i prawdziwego człowieczeństwa, którym sam Bóg nie pogardził, przyjmując ludzkie ciało, stając się do nas podobnym we wszystkim, oprócz grzechu?
Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry, Czciciele Najświętszej Eucharystii!
Procesja Bożego Ciała przypomina nam o obecności Jezusa pośród nas. Oczywiście w pierwszym rzędzie jest to obecność Eucharystyczna. Najważniejszym elementem procesji jest Hostia niesiona przez kapłana w monstrancji. Pamiętajmy jednak, że ta Boża Obecność nie ogranicza się do sakramentalnego znaku Chleba. Jezus przemierza ulice naszych miast również w misterium Kościoła. Rozmodlony i śpiewający tłum – to też Jezus Chrystus, Jego Mistyczne Ciało, Kościół Święty. I oczywiście Jego obecność w Słowie. Aż czterokrotnie odczytywany jest tekst Ewangelii przy poszczególnych ołtarzach, przy których zatrzymuje się procesja. Rozbrzmiewające i zapadające w serca słowa Pisma Świętego – to też duchowy pokarm, Ciało Chrystusa, którym On sam nas karmi. Amen.
Dodaj komentarz