EWANGELIA
Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony
Słowa Ewangelii według świętego Jana
J 3,14-21
Jezus powiedział do Nikodema: „Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.
Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.
A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki.
Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu”.
Oto słowo Pańskie.
IV Niedziela Wielkiego Postu nazywana jest „Niedzielą Laetare” – „Raduj się”. Jej nazwa pochodzi od słów antyfony na wejście: Laetare, Ierusalem: et conventum facite, omnes qui diligitis eam… – „Raduj się,
Jerozolimo, zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie. Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni, weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy”. Dlaczego Kościół mówi nam o radowaniu i weseleniu się w IV Niedzielę Wielkiego Postu? O motywach tej głębokiej i nieukrywanej radości mówi nam dzisiejsze Słowo Boże. Po ciemnej, okrutnej i wieloletniej niewoli babilońskiej król perski Cyrus – natchniony przez Boga – ogłasza wolność dla narodu wybranego (I czytanie). Ten sam Bóg, „bogaty w miłosierdzie”, wszystkich umarłych na skutek grzechów i występków „razem z Chrystusem przywrócił do życia” (II czytanie). Dzieło uniwersalnego odkupienia dokonało się jednak na krzyżu, „przez wywyższenie Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne” (Ewangelia).
Dodaj komentarz